içimden gelen budur:

uyku kardeşim, ver elini
usul usul damla damla
beraber
eriyelim
sonra bembeyaz fukara bir bacadan
tek göz olmuş umutlarla sevdalarla
düşelim
eriyelim
mavi mavi
ince ince
usul usul
eriyelim

parmaklara kuvvet

beklenen -yalan aslında, beklenmeyen, hatta hiç gelmemesi umulan- telefon geldi nihayet. beklenen işaret buymuş demek ki, elim ayağım birbirine dolandı. neyse ki, bu hızla geçecek bir sürenin sonunda işler bittiğinde yaşayacağım rahatlıkla avutabilirim kendimi. çok plan proje var kafamda, allah tamamına erdirsin demekten başka bir şey gelmiyor şu an elimden.
evde sigara içebiliyor olsaydım her şey daha kolay olurdu gerçi ama şu an mutsuz olduğum söylenemez.

pudingim biter bitmez başlıyorum bu sefer.

az yiyip bir uşak tutabilmem mümkün olsaydı eğer, az yemek için sağlam bir gerekçem olmuş olurdu.