annem paul newman'ı çok severmiş.

he had it coming.

i loved alvin lipschitz
more than i can possibly say.
he was a real artistic guy...
sensitive... a painter.
but he was troubled.
he was always trying
to find himself.
he'd go out every night
looking for himself
and on the way
he found ruth,
gladys,
rosemary and irving.
i guess you can say we broke
up because or artistic differences.
he saw himself as alive
and i saw him dead!

youtube için, buradan.

bir sorum olacak.

hiçbir şey vardan yok olmaz, yoktan var olmaz ise, söyler misiniz bana, bunca sümük nereden geliyor?

şimdi aşağı yukarı bütün blog sahipleri bloglarına kim nerden girmiş nerden çıkmış biliyor. evet, bunu takip edecek yazılımlar mevcut. yani ey bu satırların okuyanı, saat kaçta hangi i.p. numarasından girdiğini biliyorum.

bu atraksiyonun en eğlenceli özelliklerinden biri de, hangi arama sözcükleriyle buralara düşüldüğünün görülebilmesi. ayrıca bunların ifşa edilmesi de pek sık rastlanan bir blog geleneği. ne var ki benim sevgili blocuğuma (ay ne şeker!!) genelde en fazla "yapboz" ya da "yap boz" hadi o da olmadı diyelim "yap-boz" diye aratıp geliyordu insanlar. ama artık ben de bir blog yazısına konu olacak kadar malzeme sahibiyim. buyrunuz benimkiler:

kendini beğenmiş yazılar (eh işte, bazıları.)
kilo vermiyorum (ben de vermiyorum evet.)
şişman kadın amı (yuh.)
koç burcu kadını (bu benim.)
gerekli şeyler blospot (aradığı ben değildim korkarım.)
çıldıracak gibi olmak (bazen olur herkese. mesela bizim alt katta tadilat var. ama yani evde duvar kalmadı muhtemelen o derece. bir yandan da deli gibi iş yetiştirmem gerek. işte o zamanki ruh halimize çıldıracak gibi olmak diyoruz.)
duvarların dili istanbul (bu hakikaten beni arayan tek kişi olabilir. ama ondan bile emin değilim.)
israille aramızdaki saat farkı (bu noktada faydalı olabilmiş olduğum için gururluyum. saat farkı yok.)
ümit besen i love you (me too.)
indeed ne demek? (bu arkadaş aynı soruyla bir daha girerse diye söylüyorum: gerçekten demek.)
don't tell me ne demek (buna yanıt vermiyorum, zaten soru işareti de yok.)
pırasayı amına soktu (ben de bi google'lıycam sanırım bunu. merak ettim cidden ne çıkacak diye.)
you haha (you haha!)

engin yaşam tecrübelerime dayanarak şunu söyleyebilirim: hayatta mutluluğun sırrı richard fish gibi biri olmakta gizli. insanın yegane motivasyonu "piles of money" olmalı. geri kalan her şey içinse, bygones.

süper antropolojik gönderi.

hani bir çılgınlık eder vururum seni adlı eserde çılgınlık'ın ç'sini karadenizliler gibi telaffuz ediyor ya adanalı ümit abimiz, acaba diyorum, karadenizlilerin silaha olan tutkusuna inceden bir gönderme yapılıyor olabilir mi burada?

şimdi. bir şeyler olacak gibi. girişebilirsem eğer. fikirler üşüştü. bunun üzerine ben dün gece ne yaptım. evde yaşayan diğer iki kadının da çıkarına olan bir şey yaptım. ayakkabı dolabını indirdim. böylece çizmelerimiz en üstteki iki rafta kışı beklerken sandaletlerimiz göz hizasındaki raflarda dizi dizi dizilerek emrimizi bekler hale geldiler. then i made myself fall asleep while watching nip/tuck. nasıl olsa bugün evdeyim diye.

sonra bugün, babamın en son 19 ekim 2005 günü kullanılmış bilgisayarını indirdim odama. ve açtım. ve baktım. duygu çok iğrenç bir insan, gitsin artık bu evden, istemiyorum, filan yazmamış tabii ama bir sürü şey var okuyacak. ilham alacak. ama ben ne yaptım. bilgisayarı kapadım. fare düzgün çalışmıyor çünkü. zor oluyor dosyaları açması. sonra bakarım.

This is our "Music from A Bachelors Den" - the sound of loneliness turned up to ten. A horror soundtrack from a stagnant water-bed & it sounds just like this. This is the sound of someone losing the plot - making out that they're okay when they're not. You're gonna like it, but not a lot & the chorus goes like this: Oh Baby, here comes the fear again. The end is near again. A monkey's built a house on your back. You can't get anyone to come in the sack & here comes another panic attack. Oh here we go again. So now you know the words to our song, pretty soon you'll all be singing along. When you're sad, when you're lonely & it all turns out wrong. When you've got the fear. & when you're no longer searching for beauty or love - just some kind of life with the edges taken off. When you can't even define what it is that you are frightened of this song will be here. Oh Baby, here comes the fear again. The end is near again. If you ever get that chimp off your back. If you ever find the thing that you lack but you know you're only having a laugh & here we go again. Until the end.

tell me what you don't like about yourself.

şimdi, öncelikle kollarımdan hiç memnun değilim doktor. beni olduğumdan şişman gösteriyor. göbekli bir insan olmaktan da bezdim. alnımın orta yerinde, kahkül kestirmeme engel olan ters dönmüş saç tutamından da şikayetçiyim. anneannem burnumu beğenmiyormuş. sol memem de azıcık yukarıya kaldırılabilir.

bir türlü çalışamayan bir insan olmaktan bıktım ayrıca. regresyon mudur nedir. bir yıldır ağlıyorum, aman da bıktım öğrenci olmaktan, bitsin artık, çok sıkıldım diye diye. tez yazmak yerine sosyal bilimler enstitüsüne dilekçe yazdım. ocak sonuna erteledim yine ne varsa.

ben bunları televizyonda izliyordum ara ara. ama fazla takip etmiyordum. meğer hala devam ediyormuş, beşinci sezon bitmiş en son. ben ilk sezonu yeni bitirdim. diğerleri de çorap söküğü gibi gelecek gibi görünüyor. ve sean mc namara, hastayım sana.

youtube geri gelmediği sürece burada birtakım beyaz boşluklar olmaya devam edecek korkarım. tabii yurtdışı takipçilerimi ırgalamıyor bu durum. buradan öpüyorum onları da.

tesadüfen erken yattığım bir gece keleğe uğrama ihtimalim her daim mevcut. ama kendi adıma hiçbir zaman kimseye kalkıp kek yapmamış olmakla övünebilirim. büyük konuşmak gibi olmasın ama, yapmam da. kimsenin kalbine midesinden gidemem. daha güzel yollar var.

if i needed someone.

bana last.fm hatırlattı. ben de paylaşayım dedim. kısaca telefon numaranızı bırakın, biz sizi ararız diyor şarkıda. pek hoş.

aa bir de, polarcığıma katılıyorum. colin farrell'in penisi. ama bir zahmet arayın bulun. üç dakika bile sürmüyor.

doğru dürüst uyuyamayınca yemek düzenim de altüst oluyor. ama tabii midem bundan pek hoşnut olmuyor. mesela kocaman bir kase dondurma yiyip ardından uyuyakalınca, uyandığımda midemde oluşan his, rakı içtikten sonra uyuyakalmışım da, ondan sonra uyanmışım gibi oluyor. daha fenası artık, bu his, uyusam uyansam, gün ortasında ya da gece yarısında, sürekli benimle. ama bana rakı içtikten sonra midenizde böyle bir his oluşmadığını söylemeyin. lütfen.

virgüllerimden de anlayabileceğiniz üzere, evet, çeviri yapıyorum bu aralar.

yine her şeyi yapabileceğime dair bir his geldi üzerime. çok çalışabilirim, çok para kazanabilirim, çok alışveriş yapabilirim. new york'a bile gidebilirim.

beyin gücümle yeterince istersem adam green'i istanbul'a konsere getirebilirim. birer hamburger yiyebiliriz beraber.

yakında geçecektir. müsterih olunuz.

-ben çok yalnızım ya, niyeyse ki.
-artık,ben artık acı bile çekmiyorum yalnızlıktan dolayı. acı çeken yerlerim nasır tuttu kaan.
-nasıl yani?
-baya.
-biraz açar mısın?
-sanmıyorum. sanmıyorum.

nasırlarımla barışık olmak istemiyorum. nasırlarımı yumuşatıp yumuşatıp sonra aynı noktadan yara açanlarla da barışık olmak istemiyorum.