Salı, Temmuz 19, 2011

içimdeki kusma hissi bambaşka.

bugün post rekoru kırmak üzereyim farkındayım, fakat fena halde boş vaktim var ve bilgisayar başında oturmaktan başka seçeneğim yok. bu aralar seçeneklerim kısıtlı hep zaten. mesela devam edecek miyim? kurumsal hayatla ilgili öğrenmekte olduğum bir şey var ise, goygoydan kaçılamadığı. bundan keyif alamıyorsanız vay halinize. ha bir de herkes iyi polis. onlara kalsa bir sakıncası yok, ama işte... bir de bırak kavga etmeyi becermeyi, birine bir kez gıcık kaptınız mı yeniden yüzüne gülmeyi beceremeyenlerdenseniz pek şansınız yok gibi.
ama yani nasıl olacak bu işler hiç bilmiyorum. hem herkesin akarken kesesini doldurmaya baktığı dünyaya uyum sağlayamıyorum, hem de bir köye yerleşip kendi domatesimi salatalığımı yetiştirerek yaşama fikrine alışamıyorum. sanat sanat içindir fikri demode. internette gördüğünüz her şey yalan. kültür sanat gazeteciliği dediğimiz şey var ya, o da beleşçiliğin bir başka formu aslında.

en iyisi boncuktan kolye yapıp satmak.

Hiç yorum yok: